In deze western-achtige docufictie spelen woonwagenbewoners zichzelf. Fred en zijn vrienden houden zich bezig met duistere zaakjes: het stelen van dure auto's. Dan veroorzaakt een witte zwerfhond een complete verandering in Freds leven. Zijn omgeving kan het nauwelijks bevatten. De ruige woonwagenbewoners in Beauvais, ten noorden van Parijs, spelen zichzelf in deze docufictie met onverwacht surrealistische momenten. Het dagelijkse leven van Fred Dorkel en zijn vrienden bestaat uit autocrossen tussen de caravans, vuurtjes stoken en BMW’s stelen. Dat alles verandert drastisch als Fred op een dag een witte hond aantreft in een caravan. Daarna is hij niet meer de oude. Hij ziet de mysterieuze hond - en de religieuze openbaring die hij ervoer - als kans om zijn leven te veranderen. Stelen kan hij niet meer, tot groot onbegrip van zijn vrienden. Die accepteren zulk ‘vreemd’ gedrag niet. Met bedwelmend camerawerk onderstreept regisseur Hue, die zelf ook zigeunerbloed heeft, net als in zijn korte film Y'a plus d'os de spiraal van geweld en de ongewisse toekomst van deze verlichte man, die het aandurft om te breken met zijn gemeenschap. Veelvuldig gebruikt Hue afwijkende camerastandpunten en fel tegenlicht om Freds gekantelde blik te verbeelden.